Het vergroten van natuurgebieden is een maatregel om het voortbestaan van soorten weerbaarder te maken tegen weersextremen en veranderlijk weer. Naast dat grotere gebieden een grotere populatie kunnen opnemen, zijn grotere gebieden vaak beter bestand tegen externe invloeden. Het realiseren van een bufferzone in het agrarisch gebied rondom het natuurgebied kan bovendien de milieudruk verminderen. In een dergelijke bufferzone wordt aangepast agrarisch beheer toegepast waardoor delen van dit gebied als leefgebied van soorten wordt gebruikt. Dit kan gerealiseerd worden door de aanleg van (natte en droge) natuurlijke elementen (zie ook ‘verbinding natuurgebieden’). Bijvoorbeeld het aanleggen van ondiepe sloten met natuurlijke oevers kan als bufferzone bijdragen aan het tegengaan van droogtestress.
